زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
 

استصحاب عدم مجعول





استصحاب عدم مجعول به حکم به استمرار عدم حکم شرعی اطلاق می‌شود.


۱ - تعریف



استصحاب عدم مجعول از اقسام استصحاب عدمی است و در موارد شک در وجود حکمی شرعی جاری می‌شود؛ به این معنا که قبل از ورود شرع ، نسبت به عدم چنین مجعولی یقین وجود داشت، از این رو پس از شک نیز حکم به بقای آن می‌شود، مثل: استصحاب عدم مجعولیت حرمت نماز جمعه در زمان غیبت امام معصوم علیه‌السّلام .
جعل شرعی یعنی انشای حکم تکلیفی یا وضعی از سوی شارع که ظرف آن، عالم اعتبار است؛ اما مجعول شرعی عبارت است از حکم شرعی (وضعی یا تکلیفی) که به موضوعی خاص تعلق می‌گیرد.

۲ - پانویس


 
۱. نائینی، محمد حسین، اجود التقریرات، ج۲، ص۲۱۶.    
۲. حکیم، محمد سعید، المحکم فی اصول الفقه، ج۵، ص۲۶۶.    
۳. عراقی، ضیاء الدین، نهایة الافکار، ج۳، ص۳۲.    
۴. روحانی، محمد، منتقی الاصول، ج۶، ص۷۹.    
۵. طباطبایی حکیم، محمد تقی، الاصول العامة للفقه المقارن، ص۴۷۳.    


۳ - منبع


فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۱۷۲، برگرفته از مقاله «استصحاب عدم مجعول».    


رده‌های این صفحه : استصحاب عدمی




آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.